حقوق زنان در دوران پهلوی

 در دوران پهلوی، حقوق زنان تغییرات قابل توجهی را تجربه کرد. این تغییرات عمدتاً ناشی از تلاش‌های شاهان پهلوی برای مدرنیزاسیون جامعه و بازسازی ساختار اجتماعی بود. در این دوران،چندین اصلاحات در زمینه حقوق زنان انجام شد که برخی از آن‌ها عبارتند از:

1. اصلاحات قانونی در زمینه حقوق خانواده:

در سال 1967، "قانون حمایت خانواده" به تصویب رسید که برخی از حقوق زنان را در زمینه ازدواج، طلاق، و حضانت فرزندان تقویت کرد.

این قانون به زنان اجازه می‌داد که در صورت نارضایتی از زندگی مشترک، درخواست طلاق کنند و در مواردی مانند حضانت فرزندان، حقوق بیشتری برای مادران ایجاد می‌کرد.

2. حضور زنان در آموزش و اشتغال:

در دوران پهلوی، زنان به تدریج وارد عرصه‌های مختلف اجتماعی و شغلی شدند. به ویژه در دوران پهلوی دوم، زنان به دانشگاه‌ها راه یافتند و در مشاغل مختلف مانند پزشکی، حقوق، مهندسی و غیره فعالیت می‌کردند.

همچنین، آموزش دختران گسترش یافت و درصد بالاتری از دختران در مقاطع مختلف تحصیلی مشغول به تحصیل شدند.

3. حق رأی زنان:

در سال 1963، زنان در ایران حق رأی پیدا کردند. این اقدام یکی از مهم‌ترین دستاوردهای اجتماعی زنان در دوران پهلوی بود و به زنان این امکان را داد که در انتخابات شرکت کنند و در تصمیم‌گیری‌های سیاسی کشور نقش داشته باشند.

4. پوشش و مشارکت اجتماعی:

در دوران پهلوی، به ویژه پس از اصلاحات فرهنگی دهه 1340 و 1350، فشار زیادی برای تغییر نوع پوشش زنان وجود داشت. دولت تلاش کرد تا با اعمال محدودیت‌هایی بر حجاب، مدرنیته را در جامعه ترویج کند.

این اقدامات با واکنش‌های مختلفی از سوی زنان و جامعه روبه‌رو شد. برخی از زنان از این تغییرات استقبال کردند، در حالی که گروهی دیگر آن را تحمیل فرهنگی می‌دانستند.

با این حال، در کنار این پیشرفت‌ها، برخی از مسائل همچنان حل‌نشده باقی ماندند و در واقع حقوق زنان در این دوران با چالش‌های خاصی مواجه بود. بعضی از زنان و فعالان اجتماعی معتقد بودند که این تغییرات بیشتر به نفع طبقات بالای جامعه بود و نه تمام زنان. همچنین، بسیاری از اصلاحات با فشارهایی از بالا و بدون مشارکت فعال و نظارت گسترده جامعه زنان صورت گرفت.